زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

بادیه‌نشینان (قرآن)




از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «بادیه‌نشینی» است.


۱ - معنی بادیه‌نشینی


بادیه در لغت به معنای صحرا، بیابان و سرزمینی است که ساکن دائمی نداشته باشد.
[۱] فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۸، ص۸۳، «بدء»، «بدو».    
بادیه نشینی نیز به معنای چادرنشینی و صحرانشینی است.
[۲] دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۸، «بادیه».
[۳] دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۹، «بادیه نشین».

در این عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه «الاعراب»، «البدو» و از جمله «لم نجعل لهم من دونها سترا» استفاده شده است.

۲ - عناوین مرتبط


ادعای بادیه‌نشینان (قرآن)، اسلام بادیه‌نشینان (قرآن)، افشای بادیه‌نشینان (قرآن)، اقرار بادیه‌نشینان (قرآن)، انفاق بادیه‌نشینان (قرآن)، بادیه‌نشینان بنی‌اسد (قرآن)، بادیه‌نشینان تائب (قرآن)، بادیه‌نشینان عصر ذوالقرنین (قرآن)، بادیه‌نشینان غیر مؤمن (قرآن)، بادیه‌نشینان متخلف (قرآن)، بادیه‌نشینان معذور از جهاد (قرآن)، بادیه‌نشینان منافق (قرآن)، بادیه‌نشینان مؤمن (قرآن)، بادیه‌نشینان و جهاد (قرآن)، بادیه‌نشینان و حوادث جنگ (قرآن)، بادیه‌نشینان و غزوه خیبر (قرآن)، بادیه‌نشینان و محمد (قرآن)، بهانه‌جویی بادیه‌نشینان (قرآن)، پاداش بادیه‌نشینان (قرآن)، تشویق بادیه‌نشینان (قرآن)، محمد و بادیه‌نشینان (قرآن)، منافقان و بادیه‌نشینان (قرآن)، منت خدا بر بادیه‌نشینان (قرآن)، منت‌گذاری بادیه‌نشینان (قرآن).

۳ - پانویس

 
۱. ↑ فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۸، ص۸۳، «بدء»، «بدو».    
۲. ↑ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۸، «بادیه».
۳. ↑ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۹، «بادیه نشین».


۴ - منبع

مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۹، برگرفته از مقاله «بادیه‌نشینان».    


رده‌های این صفحه : بادیه نشینی | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.